تنبلی گوش اصطلاحی است که الگوی خاصی از عملکرد را در تست‌های شنوایی مانند نوار گوش نشان می‌دهد. تست‌های شنوایی دایکوتیک جهت ارزیابی یکپارچگی دو گوشی (که نوعی مهارت پردازش شنوایی است) استفاده می شود.
در این تست از فرد خواسته می شود کلمات مختلفی که به طور همزمان در دو گوش ارائه می‌شود شناسایی کند. افراد هنجار می توانند کلمات را تشخیص دهند و تفاوت اندکی بین دو گوش (با برتری اندک یک گوش بر گوش دیگر) نشان می‌دهند. برای اکثر افراد هنجار، این تفاوت (برتری) اندک را “مزیت گوش راست” می نامند، زیرا گوش راست کمی بهتر از گوش چپ آن‌ها عمل می کند.
برخی از افراد هنجار نیز “مزیت گوش چپ” دارند و یا عملکرد دو گوش یکسان است. تنبلی گوش زمانی است که امتیازات دو گوش تفاوت زیادی داشته باشد و نمره گوش غالب بسیار بالاتر از نمره گوش دیگر باشد. افراد مبتلا به تنبلی گوش شنوایی طبیعی دارند اما در محیط های پر سر و صدا مانند رستوران یا کلاس درس مشکل شنوایی دارند. البته در محیط های ساکت، این افراد ممکن است نتوانند آنچه را که می شنوند درک کنند، به خصوص اگر اطلاعات جدید یا پیچیده باشند.
علت تنبلی گوش چیست؟
اگرچه مشخص نیست که این اختلال ناشی از مشکل در قسمت های گوش میانی یا حلزون گوش است یا سایر قسمت های سیستم شنوایی در مغز، یا هر دو.
این اختلال می تواند ارثی باشد یا ناشی از محرومیت شنوایی در دوره های حساس رشد مغز. ممکن است ورودی شنوایی در طول دو سال اول زندگی غیرطبیعی باشد که خطر ابتلا به بیماری تنبلی گوش را افزایش دهد. عفونت های مکرر گوش علت اصلی محرومیت شنوایی موقتی درخردسالان است. انسداد کانال یا مجرای شنوایی نیز باعث محرومیت شنوایی موقتی در خردسالان می شود.
كودكان مبتلا به تنبلی گوش در درک گفتار مشکل دارند به ویژه در محيط هاي پر سر و صدا و در مواردی که به جهت یابی صوتی نیاز دارد. علیرغم داشتن شنوایی طبیعی، کودک مبتلا به تنبلی گوش، ممکن است در درک مناسب واژگان، تولید و استفاده از زمان های گذشته، حال و آینده دچار مشکل شود.
درمان تنبلی گوش
تعدادی از برنامه های آموزش شنوایی (به صورت کامپیوتری) برای کودکانی که مبتلا به اختلال پردازش شنوایی مرکزی هستند، وجود دارد. پروتكل آموزش ادراكی متمركز برای كودكان مبتلا به تنبلی گوش به نام (ARIA)، باعث بهبود عملكرد شنوايی دایکوتیک در گوش غيرغالب و ارتقا مهارت هاي شنيداری كلی می‌شود.
