صدا درمانی یا Sound Therapy یکی از روش های درمان وزوز گوش است. شیوع وزوز مزمن 10-15% و حساسیت شنیداری 5-10% تخمین زده شده و هردو با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کند. یکی از ایده های اصلی در صدا درمانی، پوشش نسبی یا کامل وزوز با استفاده از نویزهای پهن باندی است که توسط مولد صوت (sound generator) یا سمعک به مدت چند ساعت در روز تولید می شود.
سمعک تنها زمانی به بهبود وزوز کمک می کند که زیر و بمی وزوز در محدوده تقویتی سمعک قرار گیرد. در بسیاری از موارد کم شنوایی در افراد مبتلا به وزوز و بیش شنوایی به اندازه ای نیست که بتوانند از سمعک استفاده کنند
صدا درمانی، یک درمان محبوب هم برای بیماران دارای سمعک و هم افراد دارای شنوایی نزدیک به هنجار است. براساس تحقیقات اگر صدا درمانی بلافاصله پس از ایجاد وزوز صورت گیرد موثرتر خواهد بود. به عبارت دیگر به محض ایجاد ثبات در وزوز یا هایپراکیوزیس (بیش شنوایی) صدادرمانی باید آغاز گردد تا بیشترین فواید از آن حاصل شود. کم شنوایی محیطی باعث ایجاد تغییرات جبرانی در سیستم شنوایی مرکزی می شود که وزوز و هایپراکیوزیس را برمی انگیزد.
صدا درمانی چیست؟
صدا درمانی به معنای استفاده از صدای خارجی به منظور تغییر درک بیمار از وزوز گوش یا واکنش به آن است. انجمن وزوز گوش آمریکا خاطرنشان می کند که صدا درمانی “درمانی” برای وزوز گوش نیست زیرا وزوز گوش یک علامت است، نه یک بیماری خاص اما ممکن است با کمک صدا درمانی بار قابل توجهی از شدت وزوز گوش را کم کرد.
تاریخچه صدا درمانی در بهبود وزوز گوش
به مدت دو دهه است که از صدا درمانی و سایر گزینه های درمان وزوز (مانند TRT) برای کمک به افرادی که با وزوز گوش زندگی می کنند انجام می شود. این اقدامات باعث می شود که افراد بهتر بشنوند و تسکین پایدار را تجربه کنند.
صدا درمانی چگونه باعث بهبود وزوز گوش می شود؟
صدا درمانی بیشتر از طریق فاکتورهای سایکولوژیک مداخله می کند. اگرچه در مطالعات مختلف از صداهای متفاوتی برای صدا درمانی پس از ترومای صوتی استفاده شده است.
اما به نظر می رسد تمامی آن ها از پدیدار شدن تغییرات عصبی و یا رفتاری مرتبط با وزوز جلوگیری می کنند. بنابراین صدا درمانی احتمالاً پتانسیل درمان افرادی که به تازگی در معرض آسیب اکوستیکی قرار گرفته اند را داراست. برخی از بیماران به طور چشمگیری از صدا درمانی بهره می برند در حالی که سایرین هیچ سودی از آن دریافت نمی کنند.
برای تعیین علل این اتفاق مطالعات بیشتری لازم است اما برخی فاکتورها مانند علت و ویژگی های وزوز احتمالاً در بهره مندی از صدا درمانی تاثیر گذارند. همچنین ممکن است فاکتورهایی از قبیل نوع و میزان کم شنوایی بر اثربخشی درمان موثر باشند.
احتمالاً باقی ماندن مهار وزوز تا مدتی پس از تحریک صوتی (residual inhibition) در انتخاب صدا درمانی و پیش بینی اثربخشی آن می تواند کمک کننده باشد. صداهایی که بتوانند در یک بیمار خاص residual inhibition طولانی تری ایجاد کنند، احتمالاً در طولانی مدت نیز پیامدهای بهتری خواهند داشت.
به عبارتی اگر residual inhibition، در فردی ایجاد نشود و یا وزوز پیامد کم شنوایی نباشد، هرگز صدادرمانی پاسخ نخواهد داد.
انواع مختلف صدا درمانی برای وزوز گوش
صدا درمانی اصطلاحی تا حدودی گسترده است. اساساً، هر برنامه ای که به منظور کمک به بهبود تجربه شنوایی فرد (یا کاهش اثرات وزوز گوش) به صدا متکی باشد، می تواند به راحتی به عنوان صدا درمانی دسته بندی شود. با این حال، اکثر گزینه های درمان صدا درمانی می توانند در یکی از چهار دسته کلی قرار بگیرند: پوشاندن یا Masking، حواس پرتی، عادت و تعدیل عصبی.
Masking یا پوشاندن
Masking گزینه های درمانی را توصیف می کند که از دستگاه هایی (معروف به پوشش دهنده صدا) استفاده می کنند که به اندازه کافی بلند هستند تا بتوانند وزوز گوش شما را بپوشانند. معمولاً صداهای ایجاد شده توسط این دستگاه ها به عنوان “صدای سفید” طبقه بندی می شوند. مسکینگ با کمک تست شنوایی انجام می یگرد.
درمان با کمک حواس پرتی
حواس پرتی، درمان هایی را توصیف می کند که برای هدایت توجه بیمار از وزوز گوش فعال و به سمت برخی از صدای دیگر طراحی شده اند. معمولاً اینها صداهای مطبوعی هستند مانند صداهای طبیعی.
عادت سازی
شیوه هایی را توصیف می کند که می خواهند مغز را آموزش دهند تا سرانجام وزوز گوش را نادیده گرفته و این صداها را بطور کلی مسدود کند. پس از چندین سال زندگی در یک خانه، مغز شما ممکن است کاملاً صدای یخچال را تنظیم کند. درمان های عادت سازی سعی در انجام همان کار دارند، اما با صداهای وزوز گوش که می شنوید.
تعدیل عصبی
تعدیل عصبی یا Neuromodulation صدا درمانی را جوری انجام می دهد که می خواهد اجزای مغز را که از ابتدا باعث وزوز گوش می شوند، دوباره سیم بندی کند. درمان های تعدیل عصبی محدود به وزوز گوش سابجکتیو (رایج ترین شکل وزوز گوش) است.
