تفاوت مرگ مغزی و کما در چیست؟ مرگ مغزی عبارتست از قطع تمامی فعالیت‌های مغزی و ساقه مغز به طور هم‌زمان اما در کما فرق می کند. کما یک نوع اختلال در کارکرد مغز است که در آن شخص مانند مرگ مغزی به دلیل کمبود خون و اکسیژن رسانی به مغز دچار کاهش شدید سطح هوشیاری شده است. در حالت کما فرد به هیچ یک از تحریکات پیرامون خود پاسخ نمی‌دهد ولی مغز زنده است. بیمار مرگ مغزی، صحبت نمی کند، نمی بیند، به هیچ یک از تحریکات خارجی پاسخی نمی دهد و بدون استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی قادر به تنفس نخواهد بود.
حالت کما با مرگ مغزی بسیار متفاوت است به طوری که فردی که به کما رفته، احنمال دارد دوباره به زندگی عادی خود برگردد. به طوری که اگر مغز هنوز زنده باشد، فرد دچار کما شده و احتمال برگشت آن حتی بعد از سال ها هم وجود دارد.
چون بیمار به صورت طبیعی نفس می کشد و فقط مغز برای مدتی هوشیاری ندارد اما مغز زنده است. در مرگ مغزی، فرد به طور طبیعی نفس نمی کشد و تنفس او با دستگاه انجام می شود و با قطع کردن دستگاه، می میرد.
بنابراین زنده ماندن نباتی فرد مرگ مغزی شده، به دستگاه وابسته است چون تنفس وابسته به مغز است. البته با وجود دستگاه هم نمی توان این افراد را مدت زیادی زنده نگه داشت. در حالت کما شانس بهبود برای برخی بیماران وجود دارد، در صورتی که در مرگ مغزی بهبود بیمار غیرممکن و مرگ وی ظرف چند روز حتمی می باشد.
در دوران کما بایستی چه کار کرد؟
در دوران کما حفظ راستای درست بدن بیمار اهمیت زیادی دارد. جلوگیری از کوتاه شدن عضلات بدن به ویژه عضلات همسترینگ و ساق پا یکی از اهداف مداخلات کاردرمانی در این بیماران است. تغیر پوزیشن بیمار جهت جلوگیری از زخم بستر و استفاده از تشک مواج یکی دیگر از اقدامات مهم در این دسته از بیماران است. بسیاری از بیمارانی که از کما خارج می شوند، در صورتی که دوره ی نسبتا طولانی کما باشند، بیشترین محدودیت جسمی دارند.
