عفونت گوش میانی در بزرگسالان و سرگیجه چه ارتباطی باهم دارند؟ یکی از عواملی که باعث سرگیجه در بزرگسالان می شود، عفونت گوش میانی است. تشخیص عفونت گوش کار سختی نیست. گوش یک ناحیه حساس است، به این معنی که وجود عفونت در این ناحیه دردناک بوده و منجر به ظهور علایمی مانند سرگیجه می شود.
عفونت گوش میانی چیست؟
گوش میانی، با پرده گوش و استخوانچه‌های ریز خود، نقش کلیدی در انتقال صدا ایفا می‌کند. این بخش از گوش، امواج صوتی را از محیط بیرون به گوش داخلی هدایت کرده و آن‌ها را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند. اما گاهی اوقات، عفونت‌هایی مانند سرماخوردگی، عفونت‌های تنفسی، ورم لوزه یا سینوزیت می‌توانند باعث التهاب و تجمع مایع در گوش میانی، به ویژه در کودکان شوند. این عفونت را اوتیت مدیا یا عفونت گوش میانی می نامند. (قسمت سبزرنگ شکل زیر)
علائم عفونت گوش میانی در بزرگسالان
- درد گوش
- گرفتگی گوش
- تب
- کاهش شنوایی
- بی‌خوابی
- ترشح آبکی و خیس از گوش
- سرگیجه
عفونت گوش میانی در بزرگسالان و سرگیجه چه ارتباطی باهم دارند؟
سرگیجه‌های ناشی از عفونت گوش میانی، نوعی سرگیجه شدید و ناگهانی هستند که اغلب با تهوع و استفراغ همراهند. این نوع سرگیجه که می‌تواند در هر سنی رخ دهد، به دلیل التهاب عصب تعادل ناشی از عفونت به وجود می‌آید. فرد مبتلا ترجیح می‌دهد سر خود را ثابت نگه دارد و چشمانش را ببندد. این سرگیجه معمولاً با حرکت غیرارادی چشم‌ها (نیستاگموس) همراه است و می‌تواند تا 72 ساعت طول بکشد. علل اصلی این نوع سرگیجه، عفونت‌های ویروسی یا آسیب‌های قبلی به گوش هستند. درمان اولیه با داروهای کورتونی و درمان‌های علامتی برای کاهش سرگیجه انجام می‌شود. هرچند این سرگیجه‌ها ممکن است عود کنند، اما معمولاً با گذشت زمان بهبود می‌یابند. نکته مهم این است که این نوع عفونت‌ها گاهی اوقات می‌توانند به فلج عصب صورت نیز منجر شوند، بنابراین مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان دقیق ضروری است.
علت سرگیجه در عفونت گوش میانی
عفونت گوش داخلی منجر به التهاب عصب تعادل شده که اغلب پس از سرماخوردگی یا سایر عفونت های سیستم تنفسی فوقانی رخ می‌دهد. این سرگیجه‌ها به دلیل التهاب لابیرنت‌ها و وجود ویروس در سیستم تعادل گوش ایجاد می‌شوند.
عفونت گوش میانی در دوران کودکی موجب بروز سرگیجه در بزرگسالی می شود
عفونت گوش میانی در دوران کودکی یکی از شایع ترین بیماری ها است. در یک مطالعه ای که در آلمان انجام شده است نشان داد کودکانی که عفونت گوش میانی را تجربه کرده اند در دوران بزرگسالی نسبت به بقیه افراد بیشتر سرگیجه را تجربه می کنند.
علایم همراه سرگیجه ناشی از گوش میانی
یکی از علائم شایع همراه با سرگیجه ناشی از مشکلات گوش میانی، کاهش شنوایی است. زمانی که عفونت یا التهاب به گوش داخلی گسترش می‌یابد، علاوه بر اختلال در حس تعادل و ایجاد سرگیجه، می‌تواند به سلول‌های حسی شنوایی نیز آسیب رسانده و باعث کاهش شنوایی شود. به عبارت دیگر، زمانی که گوش میانی دچار مشکل می‌شود، هم شنوایی و هم تعادل فرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
درمان
درمان ابتدا باید در جهت رفع عفونت گوش باشد. یک متخصص گوش و حلق و بینی با تجویز آنتی بیوتیک های مرتبط با گوش داخلی، عفونت را کنترل می کند. تشخیص سرگیجه های ناشی از گوش میانی ابتدا شامل تست های سرگیجه یعنی VNG ، ecog و تست کالریک است. بعد از انجام دادن این آزمایش ها و تشخیص محل درگیری، درمان هایی مانند مانور درمانی، تجویز دارو و رژیم غذایی به بیمار داده می شود. در ادامه با انجام آزمایش تیمپانومتری در کلینیک شنوایی، روند درمان را کنترل می کند.
عفونت گوش خارجی معمولاً با معاینه مستقیم توسط پزشک با دستگاه اتوسکوپ تشخیص داده می‌شود. عفونت گوش میانی نیز با استفاده از دستگاه تمپانومتری مشخص می‌شود. درمان هر دو نوع عفونت، معمولاً با دارو و مراقبت‌های پزشکی انجام می‌شود. در برخی موارد، جراحی ممکن است لازم باشد.
