ادیومتری گفتاری چیست؟ تست شنوایی معمولی که در کلینیک شنوایی سنجی انجام می شود شامل دو بخش اساسی است، بخش اول آزمون pure tone ادیومتری و و بخش دوم ادیومتری گفتاری است. یک ادیولوژیست علاوه بر موارد بالا ممکن است شماری از تست های دیگری را جهت ارزیابی دقیق شنوایی شما انجام دهد.
در ادیومتری تون خالص ادیولوژیست شما را در یک اتاقک آکوستیک قرار می دهد. هدفون روی گوش شما می گذرد و از طریق دستگاهی که در اختیار اوست صداهایی را برای شما می فرستد و از شما میخواهد تا به محض شنیدن صداها دکمه ای که در اختیار شما قرار داده است را فشار دهید. با کم و زیاد کردن شدت صدا ها می تواند آستانه شنوایی شما را تعیین کند. بعد از انجام این تست در فرکانس های مختلف تست ادیومتری گفتاری آغاز می گردد.
ادیومتری گفتاری دو جز دارد
تست SRT
جزء اول ادیومتری گفتاری: تست SRT می باشد. لازم به ذکر است انجام آزمون های شنوایی گفتاری برای بزرگسالان یا کودکانی که قادر به تکلم هستند قابل انجام است. در تست SRT ادیولوژیست کلماتی دو سیلابی برای شما بازگو می کند و از شما میخواهد کلماتی را که شنیده اید عیناً تکرار کنید. از طریق دستگاهی که در اختیار دارد آنقدر شدت صدا را کاهش می دهد تا دیگر کلمات را به صورت مفهوم و قابل تشخیص نشنوید و به این صورت آستانه شنوایی تشخیص کلمات شما را به دست می‌آورد.
تست SDS
جزء دوم ادیومتری گفتاری: شامل SDS می باشد. این آزمون در صدای بالاتر از شدت آستانه شنوایی انجام می شود. اصطلاحاً این آزمون در شدت راحتی شنیداری انجام می گیرد و آزمونگر کلماتی تک سیلابی برای شما بازگو می کند و شما عیناً باید این کلمات را تکرار کنید. از روی کلماتی که درست تکرار کرده‌اید نسبت به کلماتی که اشتباه تکرار کرده‌اید درصدی می گیرد و طبق آن SDS شما یا در صد باز شناسایی دقیق کلمات شما در می آید.
هر دوی این دو تست در دو حالت سکوت و همهمه انجام می گیرد. همین طور که می دانیم افراد کم شنوا مشکلات زیادی در فهم این کلمات در همهمه دارند. پس از انجام این آزمایشات در حالت نویزی یا همهمه در واقع به شما نشان می دهد که چه اندازه قادر به درک کلمات در محیط های پر سر و صدا ها خواهید بود.
ادیومتری گفتاری چقدر زمان می برد؟
هر دوی این دو تست در حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه قابل انجام است و نتایج آن ها در تنظیم میزان تقویت و حداکثر خروجی سمعک برای بیماران با افت شنوایی کاربرد دارد. جالب است بدانیم هر مقداری که به شدت صدا اضافه شود، افراد با شنوایی نرمال و طبیعی نسبت به افراد دارای اختلال شنوایی انتقالی قدرت تشخیص درست کلمات افزایش پیدا می کند.
در افراد با کم شنوایی حسی عصبی این روند متفاوت است. افرادی که کم شنوایی حسی دارند یعنی تنها سلول های مویی خارجی در گوش آنها آسیب دیده با بلند کردن صدا و افزایش شدت، قدرت تشخیص کلمات افزایش پیدا می کند. اما در افرادی که دارای کم شنوایی عصبی هستند یعنی یا سلول های موی داخلی حلزون یا عصب دچار مشکل شده است از یک جایی به بعد با بلند کردن صدا قدرت تشخیص کلمات یا ثابت می ماند یا حتی کمتر می‌شود. پس با انجام تست‌های گفتاری تا حدی می‌توان به نوع کم شنوایی فرد نیز دست یافت.
