ادیومتری گفتاری چیست و چگونه انجام می شود؟

تست شنوایی معمولی که به آن ادیومتری می‌گویند، معمولاً شامل دو بخش اصلی است: اول، آزمون با صداهای خالص (تست PTA) که در آن صداهایی با فرکانس‌های مختلف با شدت‌های متفاوت به گوش شما پخش می‌شود تا آستانه شنوایی شما در هر فرکانس مشخص شود. دوم، آزمون درک گفتار است که در آن شما باید کلمات یا جملات را تکرار کنید تا مشخص شود که تا چه حد می‌توانید صداهای گفتاری را تشخیص دهید. علاوه بر این دو بخش اصلی، ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز برای ارزیابی دقیق‌تر شنوایی شما انجام شود. در کلینیک شنوایی سنجی ما به عنوان یکی از مراکز انجام نوار گوش در تهران تمامی تست ها با دقت و کامل انجام می گیرد.

بخش های مهم ادیومتری گفتاری

تست SRT

اولین بخش از آزمون شنوایی گفتاری، تست SRT نام دارد. این تست برای بزرگسالان و کودکانی که می‌توانند صحبت کنند، مناسب است. در این آزمون، شنوایی‌شناس کلماتی دو سیلابی را برای شما می‌گوید و از شما می‌خواهد که این کلمات را دقیقاً تکرار کنید. با کاهش تدریجی شدت صدا، شنوایی‌شناس به نقطه‌ای می‌رسد که شما دیگر نمی‌توانید کلمات را به درستی تشخیص دهید. این نقطه، آستانه شنوایی تشخیص کلمات شما را مشخص می‌کند. به عبارت ساده‌تر، تست SRT نشان می‌دهد که شما با چه میزان شدت صدا می‌توانید کلمات را به طور صحیح بشنوید و تکرار کنید.

تست SDS

بخش دوم آزمون شنوایی گفتاری، تست SDS یا تشخیص کلمات است. در این بخش، صداها با شدت بیشتری نسبت به بخش قبلی پخش می‌شوند، یعنی در سطحی که شما راحت‌تر کلمات را می‌شنوید. شنوایی‌شناس در این مرحله، کلماتی تک سیلابی را برای شما می‌گوید و از شما می‌خواهد که این کلمات را دقیقاً تکرار کنید. با مقایسه تعداد کلماتی که درست تکرار کرده‌اید با تعداد کلماتی که اشتباه گفته‌اید، درصدی به دست می‌آید که نشان می‌دهد شما تا چه اندازه قادر به تشخیص و تکرار کلمات هستید. این درصد، در واقع نشان‌دهنده توانایی شما در درک گفتار در شرایط ایده‌آل است.

ادیومتری گفتاری چقدر زمان می برد؟

هر دوی این دو تست در حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه قابل انجام است و نتایج آن ها در تنظیم میزان تقویت و حداکثر خروجی سمعک برای بیماران با افت شنوایی کاربرد دارد. جالب است بدانیم هر مقداری که به شدت صدا اضافه شود، افراد با شنوایی نرمال و طبیعی نسبت به افراد دارای اختلال شنوایی انتقالی قدرت تشخیص درست کلمات افزایش پیدا می کند.

در افراد با کم شنوایی حسی عصبی این روند متفاوت است. افرادی که کم شنوایی حسی دارند یعنی تنها سلول های مویی خارجی در گوش آنها آسیب دیده با بلند کردن صدا و افزایش شدت، قدرت تشخیص کلمات افزایش پیدا می کند. اما در افرادی که دارای کم شنوایی عصبی هستند یعنی یا سلول های موی داخلی حلزون یا عصب دچار مشکل شده است از یک جایی به بعد با بلند کردن صدا قدرت تشخیص کلمات یا ثابت می ماند یا حتی کمتر می‌شود. پس با انجام تست‌های گفتاری تا حدی می‌توان به نوع کم شنوایی فرد نیز دست یافت.