در این مقاله انواع تومور مربوط به سیستم شنوایی می پردازیم.
گلوموس ژگولار
یک تومور در حفره جمجمه است و نوعی تومور خوش خیم است که می تواند سبب کم شنوایی، مشکلات بلع و ضعف عصب صورت شود. تومور گلوموس ژگولار که به اسم تومور گلوموس نیز شناخته می شود در سلول ها و بافت های گلوموس تشکیل می شوند. سلول های گلوموس نوعی سلول های تخصصی هستند که در عروق خونی و در طول عصب وجود دارد.
این سلول ها تغییرات خون را شناسایی می کنند، برای مثال وجود یک ماده شیمیایی در خون یا تغییر دما را شناسایی می کنند. تومور گلوموس هرجا که سلول های گلوموس باشد می تواند شکل بگیرد.
در ناحیه استخوان تمپورال این سلول ها وجود دارند و در بالای ورید ژگولار می باشند. ورید ژگولار خون را از مغز به قلب برمی گرداند. گلوموس تومور معمولا سرطانی نیست ولی می تواند از عصب به سمت رگ ها و داخل گوش میانی و شیپور استاش برود.
علائم تومور گلوموس شامل موارد زیر است
- کم شنوایی با درجات مختلف
- وزوز ضربان دار
- گوش درد
- گیجی
اگر تومور به حدی بزرگ باشد و رشد کرده باشد و به سمت صورت و گردن حرکت کند، می تواند سبب ضعف درعضلات صورت، فلج عصب صورت، اختلالات بلع، شانه های افتاده و ضعف زبان شود. در درصد کمی از موارد این سلول ها شروع به ترشح هورمون می کنند که علائم آن:
- سردرد
- عصبانیت
- تغییر ناگهانی در رفتار
- لرزش
- فشار خون بالا
- ضربان سریع قلب
برای تشخیص این تومور از تصویربرداری و نمونه برداری استفاده می شود. راه درمان جراحی می باشد و بد از جراحی باید پرتو درمانی نیز انجام شود.
نورینوم آکوستیک
نورینوم آکوستیک یا وستیبولار شوانوما نوعی تومور خوش خیم است که معمولا رشد آهسته ای دارد. این تومور از سلول های شوان که عصب را می پوشانند منشا می گیرد.
نشانه ها و علائم آن معمولا در ابتدا خفیف و ممکن است چند سال طول بکشد تا بروز کند. به سبب نزدیکی این تومور به عروق خونی، ساختارهای مغزی و عصبی که ماهیچه های صورت را عصب می دهد می تواند مشکلات جدی را به وجود آورد.
هر چه تومور بزرگتر باشد علائم شدیدتر می باشند. فشاری که نورینوم آکوستیک به عصب هشت وارد می کند سبب کاهش شنوایی، وزوز و مشکلات تعادلی می شود.
علائم تومور نورینوم آکوستیک شامل موارد زیر است
- کم شنوایی: معمولا یک طرفه است یا در یک سمت بارزتر است. معمولا تدریجی و به ندرت ناگهانی رخ می دهد.
- وزوز و سوت کشیدن گوش
- عدم تعادل: معمولا شدت آن کم است
- گیجی
- ضعف یا فلج عضلات صورت
در موارد نادر رشد بیش از حد تومور می تواند به ساقه مغز آسیب برساند که می تواند حیات انسان را به خطر بیاندازد. به نظر می رسد یک نقص ژنی در کروموزوم 22 سبب این تومور می شود. برای تشخیص آن نیاز به تست ادیومتری، تست های گفتاری، ABR می باشد و تشخیص قطعی آن با MRI صورت می گیرد. درمان آن بستگی به اندازه و رشد تومور و همچنین وضعیت عمومی بیمار دارد. پرتو درمانی، جراحی و تحت نظر گرفتن بیمار از جمله روش های درمان آن است.
تومور استئوما
استئوم‌های کانال گوش، تومورهای خوش خیمی هستند که رشد آهسته‌ای دارند و می‌توانند در قسمت استخوانی مجرای گوش ایجاد شوند. استئوم شایع نیست و تخمین زده می شود شیوع این بیماری کمتر از 0.5٪ است. شیوع استئوم در مردان بیشتر است.
هیچ دلیل واضح و یا عوامل خطری با رشد آنها در ارتباط نیست. رشد معمولاً بدون علامت است مگر اینکه باعث انسداد مجرای گوش شود.
در بیشتر مواقع، به طور اتفاقی در طی معاینه اتوسکوپی یا رادیوگرافی کشف می شوند. اگر رشد استئوم‌ها سبب انسداد مجرای گوش شود، بیماران از درد گوش، کاهش شنوایی یا عفونت های مکرر گوش خارجی شکایت می کنند. در معاینه، یک جسم سفید مروارید شکل و استخوانی (منفرد) در مجرای گوش مشاهده می‌شود که ممکن است در اندازه‌های مختلف باشند.
درمان استئوما
برداشتن استئوما از طریق عمل جراحی، تنها در صورتی که بیمار علامت دار باشد لازم است.
