سکته گوش، وضعیتی است که در آن فرد به‌طور ناگهانی و بدون دلیل مشخص، بخشی یا تمام شنوایی خود را در یک یا هر دو گوش از دست می‌دهد. این کاهش شنوایی می‌تواند به‌سرعت و در عرض تنها چند روز اتفاق بیفتد. بسیاری از افراد مبتلا، نخستین بار هنگام بیدار شدن از خواب متوجه این مشکل می‌شوند و احساس سنگینی در گوش خود می‌کنند. دلایل بروز سکته گوش بسیار متنوع بوده و برخی از آن‌ها هنوز ناشناخته هستند.
علائم سکته گوش
سکته گوش معمولاً به صورت ناگهانی و یک‌طرفه شنوایی یک گوش (گوش چپ یا راست) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این یعنی فرد ممکن است یک صبح از خواب بیدار شود و متوجه شود که به طور کامل یا جزئی، شنوایی یکی از گوش‌هایش را از دست داده است. گاهی اوقات این کاهش شنوایی در طی چند ساعت اتفاق می‌افتد. اگرچه در موارد بسیار نادری، ممکن است هر دو گوش با هم درگیر شوند.
علاوه بر کاهش شنوایی، بسیاری از افراد مبتلا به سکته گوش، از علائمی مانند وزوز گوش، احساس پری در گوش و سرگیجه نیز شکایت دارند. نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که برای تشخیص سکته گوش، کاهش شنوایی باید هم ناگهانی باشد و هم یک‌طرفه. اگر کاهش شنوایی تدریجی باشد، حتی اگر در یک گوش رخ دهد، نمی‌توان آن را سکته گوش نامید.
علل سکته گوش چیست؟
شایع ترین و اصلی ترین علت سکته گوش استرس و فشار کار زیاد در جوانان و بزرگسالان است. همچنین عوامل زیر نیز می تواند باعث بروز سکته گوش شود.
- علل عفونی مانند ویروس ها
- وجود تومور در سیستم شنوایی
- ضربه به سر
- داروهای آسیب زا مانند جنتامایسین
- بیماری منییر
تشخیص
شما می توانید برای تشخیص دقیق سکته گوش، به مرکز شنوایی سنجی غرب تهران مراجعه نموده تا بررسی های دقیق برای شما انجام شود. متخصص شنوایی‌شناس با بررسی دقیق شنوایی فرد، کاهش ناگهانی شنوایی در یکی از گوش‌ها را تشخیص می‌دهد. این کاهش شنوایی به صورت کاهش قابل توجه در توانایی شنیدن صداها با فرکانس‌های مختلف در گوش آسیب‌دیده مشخص می‌شود. نتایج این آزمون‌ها به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص قطعی سکته گوش را بدهد و درمان مناسب را آغاز کند.
درمان قطعی سکته گوش
درمان اولیه و اصلی سکته گوش معمولاً بر پایه کورتون درمانی است که می‌تواند به صورت تزریق مستقیم کورتون به داخل گوش یا مصرف خوراکی داروهای کورتونی مانند پردنیزولون باشد. ترکیب این دو روش، یعنی تزریق و مصرف خوراکی کورتون، سریع‌ترین و موثرترین درمان را برای کاهش التهاب و بهبود شنوایی فراهم می‌کند. در مواردی که دسترسی فوری به پزشک امکان‌پذیر نیست، شروع مصرف خوراکی پردنیزولون می‌تواند تا زمان مراجعه به پزشک، روند آسیب به عصب شنوایی را کند کند. با این حال، برای تشخیص دقیق و درمان کامل، مراجعه به پزشک متخصص ضروری است.
زمان طلایی برای درمان سکته گوش
درمان سکته گوش نیازمند سرعت عمل است. هرچه زودتر پس از بروز علائم، درمان آغاز شود، احتمال بهبودی شنوایی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. پزشکان معمولاً ۷۲ ساعت اول را به عنوان زمانی طلایی برای درمان در نظر می‌گیرند. به همین دلیل، در صورت بروز ناگهانی کاهش شنوایی، مراجعه فوری به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ضروری است تا درمان‌های لازم در سریع‌ترین زمان ممکن آغاز شود.
طول درمان سکته گوش
از زمان بروز علائم سکته گوش، دوره درمان معمولاً بین دو تا سه هفته به طول می‌انجامد.
تجویز سمعک بعد از درمان سکته گوش
درمان اولیه و اصلی سکته گوش، استفاده از دارو به مدت مشخصی است. پس از پایان دوره درمان دارویی، مجدداً آزمایش نوار گوش برای فرد انجام می‌شود تا میزان بهبود شنوایی او سنجیده شود. در صورتی که کاهش شنوایی همچنان قابل توجه باشد، استفاده از سمعک می‌تواند به بهبود کیفیت شنوایی فرد کمک کند و او را قادر سازد تا صداها را بهتر بشنود.
آیا سکته گوش خطرناک است؟
بله، سکته گوش می‌تواند بسیار خطرناک باشد و اگر به سرعت درمان نشود، می‌تواند به از دست دادن دائمی شنوایی منجر شود. بنابراین درمان فوری و اورژانسی برای بازگشت شنوایی اهمیت بالایی دارد.
بهترین دکتر برای درمان سکته گوش
یک دکتر خوب برای درمان سکته گوش باید ویژگی های زیر را داشته باشد:
- تخصص در زمینه گوش و حلق و بینی: متخصص باید تخصص ویژه‌ای در زمینه بیماری‌های گوش و حلق و بینی داشته باشد.
- تجربه در درمان سکته گوش: داشتن تجربه کافی در درمان این بیماری، نشان‌دهنده توانایی پزشک در تشخیص و درمان دقیق است.
- استفاده از تجهیزات پیشرفته: استفاده از تجهیزات تشخیصی و درمانی پیشرفته، به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری داشته باشد و درمان موثرتر را انجام دهد.
- رویکرد فردی: پزشک باید به هر بیمار به صورت فردی توجه کرده و درمان را بر اساس شرایط خاص هر بیمار تنظیم کند.
شما می توانید با تماس با مرکز ما به صورت آنی و فوری پزشک مورد تایید را به شما معرفی کرده تا درمان سکته گوش خود را سریع آغاز نمایید.
