پیرگوشی چیست و اثرات آن بر مغز چه می تواند باشد؟ با افزایش سن، حدت شنوایی فرد کاهش مییابد و فرد دچار کم شنوایی ناشی از گذر عمر میشود. به این نوع کم شنوایی، پیر گوشی گفته میشود.
سن شروع پیرگوشی
معمولا پیرگوشی از دههی ششم و یا هفتم زندگی رخ میدهد ولی مواردی هستند که به خاطر مسایل ژنتیکی و وراثتی، دچار پیر گوشی زودرس از سنین پایینتر، مثلا حتی از سنین بیست و سی سالگی، میشوند. تخمین زده میشود که یک سوم جمعیت جهان دچار پیر گوشی با درجات مختلفی از کم شنوایی باشند.
عوارض پیرگوشی
کم شنوایی بزرگترین عارضه پیرگوشی است. علاوه بر کم شنوایی ارتباط قوی بین پیر گوشی و وقوع بیماری آلزایمر، زوال عقل، یافت شده است. به نظر میرسد نرسیدن علایم صوتی به قشر مغز در اثر کم شنوایی ناشی از پیرگوشی و درنتیجه، عدم فعالیت مناسب نواحی پردازشی مغز موجب زوال عقل و بیماری آلزایمر میشود. پیرگوشی تاثیر بسزایی بر فعالیتهای پردازشی مغز، فعالیتهای اجتماعی و روزانهی فرد، حافظهی بینایی و شنوایی او و نیز گوشهگیر و کم حرف شدن افراد مسن دارد.
برای جلوگیری و کنترل اثرات مخرب پیرگوشی باید آزمایشات تخصصی شنوایی از فرد به عمل آید و اقدامات درمانی و کنترلی مناسب برای او صورت پذیرد. انجام آزمایشات سالیانهی شنوایی یکی از نکات مهم در این زمینه است. تحقیقات نشان میدهد که سن این اختلال در آینده حتی کمتر از الان خواهد بود. پیش بینی میشود در قرن اخیر، فارغ از مسایل ژنتیکی، پیرگوشی از سنین چهل سالگی رخ خواهد داد. این امر به خاطر استفادهی زیاد افراد جامعه از وسایل صوتی مختلف و قرارگیری مداوم آنها در معرض انواع سروصداهای شهری و صنعتی است. پس مواظب گوشهایتان باشید.
درمان پیرگوشی
متاسفانه به دلیل درگیری سیستم عصبی شنوایی درمان دارویی وجود ندارد. تنها درمان موجود در حال حاضر تجویز سمعک است. تجویز یمعک باعث می شود روند افت شنوایی بسیار کند شوند و به نوعی باقیمانده ی شنوایی حفظ شود.
شکایت اصلی فرد در پیرگوشی
در پیر گوشی سلول های مویی خارجی در محدوده ی فرکانس های بالا از بین می روند و این باعث کاهش وضوح درک گفتار در زمان مکالمه با بقیه می شود. در پیرگوشی یا کم شنوایی ناشی از نویز فرد شکایت می کند که صداها را می شنود اما قادر به درک آن نیست. شکایت دیگر این افراد این است وقتی وارد فضایی با پس زمینه نویز می شوند، این نویز تمام صداهای محیط را تحت شعاع قرار می دهد.