علائم بیماری گوش شناگر
بیماری گوش شناگر به طور کلی توسط باکتری یا قارچ ایجاد می شود و درمان آن اغلب به شدت عفونت بستگی دارد اما غالباً با استفاده از قطره های مخصوص گوش درمان می شود. همانطور که از نام آن پیدا است، گوش شناگر در بین شناگران رایج است اما می تواند ناشی از هر فعالیتی باشد که باعث شود آب در مجرای گوش خارجی گیر بیافتد.
گوش شناگر یک بیماری شایع است که می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد اما ممکن است در کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان باشد. گوش شناگر ممکن است در افرادی که شرایط زمینه ای مانند اگزما یا جرم گوش بیش از حد دارند، بیشتر رخ دهد. آناتومی و شکل گوش برخی از افراد همچنین ممکن است احتمال ماندن آب در گوش را بیشتر کند.
دیگر علائم بیماری گوش شناگر شامل موارد زیر است
- گوش درد
- پوست پوست شدن مجرای خارجی گوش
- قرمزی گوش
- خارش گوش
- ورم
- کاهش شنوایی در بعضی موارد
- ترشچ جسبناک از گوش
- گوش شناگر در بعضی موارد می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.
- کیپی گوش
علت بیماری گوش شناگر چیست؟
در بعضی موارد کارهای زیر باعث ایجاد عفونت گوش خارجی می شود.
- برداشتن غیرضروری جرم گوش (سرومن)
- فرو کردن جسم خارجی در مجرای گو
- خاراندن گوش (این به پوست آسیب می رساند و ورود میکروب ها را آسان می کند)
- شنا در آب های آلوده مانند رودخانه ها یا دریاچه ها و از جمله استخرهای شنای عمومی
تشخیص بیماری گوش شناگر
با کمک تاریخچه و معاینه گوش به راحتی قابل تشخیص است.
درمان عفونت گوش شناگر
برای اینکه بتوانید گوش شناگر خود را به خوبی درمان کنید، مجرای گوش خارجی باید شست و شو داده شود. پزشک شما می تواند این کار را در مطب انجام دهد. قبل از مراجعه به پزشک از شمع گوش یا روش های دیگر برای پاک کردن بقایای خود استفاده نکنید، زیرا می تواند به پرده گوش آسیب وارد کند یا میکروب های جدیدی را در گوش وارد کنید. گوش پاک کن باعث فشار بیشتر موم به داخل مجرای گوش و ایجاد انسداد می شود.
استفاده از آنتی بیوتیک به صورت قطره گوش
اکثر موارد گوش شناگر با قطره گوش آنتی بیوتیکی درمان می شود. آکادمی گوش و حلق و بینی-سر و گردن آمریکا توصیه می کند که تمام موارد بدون عارضه گوش شناگر در ابتدا باید با قطره گوش آنتی بیوتیک درمان شود. قطره گوش عوارض جانبی و احتمالی را محدود می کند.
آنتی بیوتیک خوراکی
اگر بیماری گوش شناگر شما به قطره گوش آنتی بیوتیکی پاسخ نمی دهد یا اگر عفونت به مناطقی غیر از گوش شما سرایت کرده باشد، پزشک می تواند آنتی بیوتیک خوراکی به شما بدهد.
داروهای ضد قارچ
اگرچه بسیار نادرتر از علت باکتریایی است، گوش شناگر می تواند توسط قارچ ایجاد شود. در این صورت، نیاز به درمان با دارویی است که قارچ را از بین می برد. به عنوان مثال می توان به قطره نیستاتین یا داروهای خوراکی مانند فلوکونازول اشاره کرد.
استفاده از کورتون برای درمان بیماری گوش شناگر
پزشک ممکن است ورم گوش شناگر را با قطره گوش استروئیدی، مانند هیدروکورتیزون یا دگزامتازون، درمان کند. برای راحتی، نوعی قطره گوش نیز وجود دارد که هم حاوی آنتی بیوتیک و هم استروئید است.
نحوه کاهش درد در بیماری گوش شناگر
گوش شناگر می تواند یک وضعیت دردناک باشد. شما می توانید درد خود را با درمان خانگی، مانند حوله گرم و مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن و ایبوپروفن درمان کنید. در موارد شدید، ممکن است پزشک مجبور باشد داروی مسکن را برای شما تجویز کند، اما معمولاً لازم نیست. بیشتر اوقات در طی یک یا دو روز از شروع درمان با آنتی بیوتیک، درد شروع به کاهش می کند.
گوش خود را تمیز و خشک نگه دارید
در حین انجام درمان بیماری، خشک نگه داشتن گوش مهم است. سعی کنید پس از بیرون آمدن از حمام برای خشک کردن کامل مجرای گوش، از سشوار در کمترین میزان گرما استفاده کنید (مراقب باشید خود را نسوزانید). در صورت امکان، باید از شنا کردن یا قرار گرفتن در وان آب داغ تا پایان مصرف آنتی بیوتیک خودداری کنید (بسته به آنتی بیوتیک معمولاً هفت تا 10 روز است). گوش شناگر قابل درمان است، اما پاک شدن برخی از عفونت ها ممکن است بیش از حد معمول طول بکشد. حتی موارد خفیف بیماری نیز می تواند برای بسیاری از افراد عود کند. انجام اقدامات پیشگیرانه از گوش شناگر در آینده مهم است.
تفاوت اوتیت میدیا با عفونت گوش خارجی
شما نباید اوتیت خارجی را با اوتیت میانی اشتباه بگیرید. اوتیت میانی عفونت گوش میانی و اوتیت خارجی یا “گوش شناگر” عفونت مجرای گوش است. هر دو می توانند دردناک باشند و منجر به کاهش شنوایی موقتی شوند. در اوتیت خارجی کانال گوش اغلب با لمس درد می کند، که اغلب در مورد عفونت گوش میانی اتفاق نمی افتد. چند تفاوت اساسی بین بیماری گوش شناگر و عفونت گوش میانی وجود دارد.
پیشگیری از بیماری گوش شناگر
- بعد از شنا یا استحمام، گوش های خود را به آرامی خشک کنید
- روزانه از یک قطره روغن زیتون یا روغن کودک در هر گوش استفاده کنید، به شرطی که جراحی نکرده باشید.
- هنگام شنا از قالب های محافظ گوش استفاده کنید.
- بعد از استحمام یا شنا گوش ها را با کمک دستمال آغشته به سرکه ضد عفونی کنید.
میکروب هایی که برای زنده ماندن به محیط مرطوب نیاز دارند می توانند باعث ایجاد گوش شناگر شوند. بنابراین اگر گوش های شما خشک باشد، میکروب ها نمی توانند رشد کنند. گوش شناگر یک عفونت گوش خارجی است که وقتی آب آلوده برای مدت طولانی در گوش می ماند، ایجاد می شود.
این یک عفونت شایع است که می تواند بسیار دردناک باشد، اما می توان از آن پیشگیری کرد. در حدود 10٪ از افراد در طول زندگی خود این بیماری را تجربه می کنند، اما تحقیقات نشان می دهد که درمان و مدیریت مناسب موثر است و می تواند به جلوگیری از عوارض احتمالی کمک کند.
گوش خود را همیشه از جرم پاکسازی نکنید
جرم گوش (که سرومن نیز نامیده می شود) نقش مهمی در جلوگیری از عفونت گوش دارد. البته که جرم گوش زیاد می تواند مشکلاتی ایجاد کند. استفاده از روش های نادرست برای تمیز کردن مانند شمع گوش می تواند به مجرای گوش آسیب برساند و آن را در معرض عفونت قرار دهد. به علاوه، جرم گوش باعث دفع آب می شود.
استفاده از قالب محافظ هنگام شنا
استفاده از قالب محافظ گوش که باعث می شود هنگام شنا یا استحمام آب وارد گوش نشود و می تواند از گوش شناگر جلوگیری کند. قالب محافظ هایی که در کلینیک ما ساخته می شود قابل انعطافبوده و جنس آن مواد دتاکس آلمان است.
از پوست مجرای گوش خود محافظت کنید
یکپارچگی پوست داخل مجرای گوش نقش مهمی در جلوگیری از بیماری گوش شناگر دارد. پوست ترک خورده، خشک و یا دارای اختلال موجب عفونی شدن گوش خارجی می شود. در صورت داشتن بیماری مانند اگزما، آلرژی یا سبوره، ممکن است به این بیماری مبتلا شوید.
برخی از نکات برای کنترل این موارد عبارتند از:
قطره هیدروژن پراکسید در بسیاری از وب سایت ها به عنوان داروی خانگی گوش شناگر ذکر شده است. اگرچه پراکسید هیدروژن توانایی از بین بردن طیف وسیعی از میکروب ها را دارد، اما ممکن است سلول های بافت سالم شما را نیز از بین ببرد. به همین دلیل، مورد علاقه بسیاری از متخصصان گوش قرار نگرفته است. اما اگر می خواهید از پراکسید هیدروژن استفاده کنید، حتما آن را با نمک یا آب استریل رقیق کنید.
حرف آخر درباره درمان گوش شناگر
بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا دوباره به گوش شناگر این است که کل دوره آنتی بیوتیک خود را تمام کنید. متوقف کردن آنتی بیوتیک ها خیلی زود می تواند منجر به ایجاد مقاومت ویروس در برابر دارو شود. در این حالت ممکن است عفونت شما فقط برگردد و حتی درمان آن دشوارتر باشد. پس از پایان درمان، نکات ذکر شده در بالا را برای جلوگیری از گوش شناگر در آینده دنبال کنید.
