کلستاتوما (cholesteatoma)چیست؟ سطح خارجی پرده گوش از پوست تشکیل شده است. همانند سایر قسمتهای بدن این پوست نیز سلولهای مرده ی اپی تلیالی تولید می کند که در گوش نرمال این تولیدات دفع می شود.
اگر قسمتی از پرده به سمت گوش میانی یا حفرات ماستوئید کشیده شود، این سلولهای مرده دیگر قادر به دفع شدن نبوده و در این فضا مانند یک حجمی از پوست مرده تجمع پیدا می کنند. تجمع سلول های مرد بتدریج با فشار خورنده و فعالیت آنزیمی در استخوان تمپورال خوردگی ایجاد می کنند.
این تجمع سلولهای مرده که در فضای گوش میانی یا درون استخوان تمپورال ایجاد می شود و به تدریج اندازه اش بزرگتر می گردد، کلستاتوم گوش نامیده می شود. این توده معمولاً در عمق گوش در نزدیکی پرده گوش شروع به شکل‌گیری کرده و به سمت گوش میانی و داخلی رشد می‌کند. کلستاتوم گوش می تواند باعث خوردگی استخوان جمجمه و راهیابی به فضای مغزی و ایجاد مننژیت و یا آبسه های مغزی شود. معمولا ﺑﻄﻮر راﺟﻌﻪ ﻋﻔﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺮﺷﺢ بوی بد و اﯾﺠﺎد ﺗﻮده ای ﺳﻔﯿﺪرﻧﮓ از ﻣﻮاد زاﯾﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
علت ایجاد کلستاتوما چیست؟
بعد از عفونت های گوش میانی ممکن است پرده دچار آتروفی و نازک شدگی شود. حال اگر به علل مختلف کارکرد شیپور استاش نیز دچار اختلال شود، یک فضای خلاء ایجاد می شود که این امر پرده‌ی گوش را به داخل می‌کشد و آن را تبدیل به یک کیسه می‌کند. تبدیل شیپور استاش به کیسه باعث ایجاد فضایی مناسب برای جمع شدن سلولهای پوستی می شود که از شایع ترین عوارض آن کیست‌های گوش ناشی از عفونت گوش می باشد. کلستاتوما با فلج عصب صورت در ارتباط است.
تشخیص کلستاتوما
تشخیص این بیماری توسط پزشکENT و با استفاده از میکروسکوپ صورت می گیرد که در صورت شک به کلستاتوما، از تصویر CT اسکن و MRI استفاده می شود. محققین بهترین روش برای درمان کلستاتوم را استفاده از عمل جراحی گوش می دانند. مصرف آنتی بیوتیک و تزریق وریدی آنتی بیوتیک در درمان کلستاتوم گوش خیلی تاثیر ندارد. زیرا عروق خونی در بافت های مرده که موجب کلستاتوم گوش شده است توانایی جذب آنتی بیوتیک را ندارند. در واقع این بافت های مرده عاری از عروق خونی می باشند. نوار گوش نیز می تواند در تشخیص کلستاتوما به ما کمک کند.
