گوش خارجی و تمام نکات مربوط به آن

لاله گوش با شکل مارپیچ خاص خود تنها قسمت قابل مشاهده گوش است. در واقع اولین قسمت گوش است که با صدا واکنش نشان می دهد. عملکرد لاله گوش این است که به عنوان نوعی قیف عمل کند و در هدایت صدا به گوش بیشتر کمک کند.

بدون این قیف، امواج صوتی مسیر مستقیم تری را به کانال شنوایی می رسانند. این کار هم دشوار و هم باعث هدر رفتن انرژی صدا خواهد بود زیرا قدرت صدا از دست می رود و شنیدن و درک صدا را دشوار می کند.

لاله گوش به دلیل تفاوت فشار داخل و خارج گوش ضروری است. مقاومت هوا در داخل گوش بیشتر از خارج است زیرا هوای داخل گوش فشرده شده و در نتیجه تحت فشار بیشتری قرار دارد.

برای اینکه امواج صوتی به بهترین وجه ممکن وارد گوش شوند، مقاومت نباید زیاد باشد. این جایی است که لاله گوش با غلبه بر اختلاف فشار داخل و خارج گوش کمک می کند. لاله گوش به عنوان نوعی پیوند میانی عمل می کند که انتقال را نرم تر و ملایم تر می کند و باعث می شود صدای بیشتری به مجرای شنوایی منتقل شود.

کانال گوش یا مجرای شنوایی

پرده گوش غشایی در انتهای کانال گوش است و در واقع نقطه آغاز گوش میانی را مشخص می کند. پرده گوش بسیار حساس است و فشار ناشی از امواج صوتی باعث لرزش آن می شود.

به منظور محافظت از پرده گوش، کانال گوش کمی خمیده است و دسترسی به پرده گوش را برای حشرات دشوارتر می کند. در عین حال، جرم گوش (سرومن) در مجرای شنوایی ترشح می شود و باعث می شود مواد ناخواسته مانند خاک، گرد و غبار و حشرات وارد گوش نشوند. کانال گوش علاوه بر محافظت از پرده گوش، به عنوان سمعک طبیعی نیز عمل می کند که به طور خودکار صدای ورودی را تنظیم و تعدیل می کند. به این ترتیب گوش برخی از نقاط ضعف صدای انسان را جبران می کند و شنیدن و درک مکالمه معمولی را آسان می کند. تست سلامت پرده گوش با کمک نوار گوش است.