صدا بیزاری (میسوفونیا ) و بیش شنوایی، هر دو به حساسیت به صدا مربوط میشوند اما متفاوت هستند. در صدا بیزاری، افراد به صداهای خاصی واکنشهای شدید و منفی نشان میدهند، مانند عصبانیت یا اضطراب. این صداها معمولاً تکرارشونده و مرتبط با دهان (مانند صدای جویدن، نفس کشیدن یا بلع) هستند. اما در بیش شنوایی، همه صداها برای فرد خیلی بلند و آزاردهنده به نظر میرسند. در واقع، فرد مبتلا به بیش شنوایی به شدت نسبت به همه صداها حساس است. به زبان سادهتر در صدا بیزاری، مشکل در نوع صدای خاص است و در بیش شنوایی، مشکل در شدت همه صداهاست.
علاوه بر این، بیش شنوایی گاهی با مشکلاتی مثل وزوز گوش همراه است. بیش شنوایی یا حساسیت شنوایی یک مشکل پزشکی است که در آن صداهای روزمره بسیار بلندتر از حد معمول شنیده میشوند. این باعث میشود که انجام کارهای روزمره و تعامل با دیگران بسیار دشوار شود. صداهایی که برای افراد دیگر عادی هستند، برای افراد مبتلا به بیش شنوایی بسیار آزاردهنده و حتی دردناک هستند.
علت صدابیزاری
تغییرات در تحمل صدا همچنین میتواند نشانهای از اختلالات دیگری مانند میگرن، استرس پس از سانحه و افسردگی باشد. علل بیش شنوایی بسیار متنوع هستند و میتوانند شامل اختلالات شنوایی، بیماریهای عصبی، هورمونی و عفونی، و حتی عوارض جراحی گوش باشند. در برخی موارد، آسیب به عضلات و اعصاب گوش میتواند باعث افزایش حساسیت به صدا شود. این بیماری از سال 1990 به عنوان یک اختلال شناخته شد.
صداهایی که در صدابیزاری شما را اذیت می کند
صدابیزاری یا میسوفونیا معمولاً با یک یا چند صدای خاص آغاز میشود و به مرور زمان ممکن است به صداهای دیگری هم گسترش یابد. صداهایی مانند جویدن، سرفه، ضربه زدن با خودکار،جویدن، عطسه و حتی صداهای سادهای مثل چکه کردن آب میتوانند برای افراد مبتلا به میسوفونیا بسیار آزاردهنده و تحریککننده باشند. این واکنشها میتوانند شامل احساسات شدیدی مانند عصبانیت، اضطراب و حتی حملههای پانیک باشند.
تشخیص صدا بیزاری
تشخیص دقیق بیش شنوایی و صدا بیزاری نیازمند جمعآوری اطلاعات کامل از بیمار، انجام آزمایشهای شنوایی و بررسی عملکرد اعصاب جمجمهای، به ویژه عصب صورت است. آزمایشهای شنوایی برای این بیماران باید با احتیاط کامل انجام شود و از انجام آزمایشهایی که ممکن است باعث تشدید علائم شود، مانند اندازهگیری آستانه درد شنوایی (LDL) و رفلکس آکوستیک، خودداری شود. در برخی موارد، تصویربرداری مغز نیز برای تشخیص علت اصلی مشکل ضروری است، بهویژه در مواردی که علائم بیمار یک طرفه بوده یا علائم عصبی دیگری نیز همراه باشد. با توجه به صدای بالای دستگاه MRI، معمولاً از سیتیاسکن برای تصویربرداری از این بیماران استفاده میشود.
تست میسوفونیا
اگر صداهای زیر شما را اذیت می کند نشان می دهد شما مبتلا به اختلال میسوفونیا یا صدابیزاری هستید.
درمان صدا بیزاری
بسیاری از افراد مبتلا به صدا بیزاری یا بیش شنوایی برای کاهش آزار ناشی از صداها، به محیطهای ساکت پناه میبرند یا از قالب محافظ گوش ضد صوت استفاده میکنند. اما این روشها اغلب به جای بهبود، مشکل را تشدید میکنند. درمان این اختلالات معمولاً ترکیبی از روشهاست. صدا درمانی، که شامل عادت دادن تدریجی گوش به صدا است، یکی از روشهای اصلی درمان است و میتواند به تنهایی یا همراه با درمان وزوز گوش استفاده شود. همچنین، روان درمانی برای مدیریت اضطراب و افسردگی که اغلب با این اختلالات همراه است، بسیار مفید است. در مواردی که هم بیش شنوایی و هم وزوز وجود دارد، درمان بیش شنوایی در اولویت قرار میگیرد، حتی اگر موقتاً وزوز را تشدید کند. به یاد داشته باشید که صدا بیزاری و بیش شنوایی قابل درمان هستند و با کمک متخصصین، میتوان کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
درمان صدا بیزاری در طب سنتی
اگرچه طب سنتی به طور مستقیم به این اختلال اشاره نمیکند، اما با توجه به رویکرد جامع آن در درمان بیماریها، میتوان از برخی اصول و روشهای آن برای مدیریت و کاهش علائم صدا بیزاری بهره برد.
تغذیه سالم و مقوی
- مواد غذایی آرامبخش: مصرف مواد غذایی مانند بادام، موز و اسفناج میتواند به کاهش اضطراب و تنش کمک کند.
- پرهیز از محرکها: از مصرف غذاهای تند، کافئین و الکل که میتوانند سیستم عصبی را تحریک کنند، خودداری کنید.
- آب درمانی: نوشیدن آب کافی به حفظ تعادل بدن کمک میکند.
مصرف گیاهان دارویی
بابونه: برای آرامش اعصاب و کاهش اضطراب ناشی از صدابیزاری مفید است.
اسطوخودوس: دارای خواص آرامبخش و ضد استرس است.
آروماتراپی
- روغنهای اساسی: استفاده از روغنهای اساسی مانند اسطوخودوس و یاس میتواند به آرامش و کاهش استرس کمک کند.
یوگا و مدیتیشن
- تمرینات تنفسی: تمرینات تنفسی عمیق به کاهش اضطراب و افزایش آرامش کمک میکنند.
- مدیتیشن ذهنآگاهی: با تمرکز بر لحظه حال، میتوانید به کاهش حساسیت به صدا کمک کنید.