مطالعات جدید نشان داده است که شیمی درمانی موجب کم شنوایی می شود. با موفقیت بیشتر در درمان سرطان با کمک شیمی درمانی و درکنار آن عمر بیشتر بیماران و زندگی سالم تر، بازماندگان عوارض جانبی را تجربه می کنند که می تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. یکی از این تأثیرات اتوتوکسیتی است که می تواند منجر به کم شنوایی شود.
چگونه شیمی درمانی باعث کم شنوایی می شود؟
شیمی درمانی با کمک درمان “پلاتین”، مانند سیس پلاتین یا دوزهای بالای کاربوپلاتین یکی از عوامل خطر کم شنوایی است. این گروه درمانی همراه با آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید به سلول های حسی گوش داخلی آسیب می رسانند و باعث کم شنوایی حسی عصبی می شوند. اغلب اوقات، این اثر در هر دو گوش مشابه است و دائمی است.
همچنین مقادیر بالای تابش مواد رادیو اکتیو به سر یا مغز، به ویژه اگر پرتو به سمت ساقه مغز یا گوش هدایت شود می تواند کم شنوایی ایجاد کند. تشعشع به گوش یا مغز می تواند باعث التهاب یا تجمع جرم گوش در گوش خارجی، مشکلات تجمع مایع در گوش میانی یا سفتی پرده گوش یا استخوان های گوش میانی شود.
هر یک از این مشکلات می تواند منجر به کاهش شنوایی انتقالی شود. تابش اشعه همچنین می تواند به سلول های حسی گوش داخلی آسیب برساند و باعث کاهش شنوایی حسی-عصبی شود. آسیب ناشی از تابش اشعه، بسته به منطقه تحت درمان با اشعه، ممکن است روی یک یا هر دو گوش تأثیر بگذارد. جراحی های بافت مغز، گوش یا عصب شنوایی جهت درمان سرطان نیز می تواند موجب کم شنوایی شود.
آسیب ناشی از مصرف داروهای دیورتیک موجب تغییر در تعادل مایعات و نمک های داخل گوش داخلی و در نتیجه تورم بافت و مشکلات انتقال سیگنال های عصبی می شود. خوشبختانه، این نوع کاهش شنوایی معمولاً موقتی است، اما گاهی اوقات می تواند دائمی باشد، به ویژه هنگامی که داروی دیورتیک در ترکیب با شیمی درمانی پلاتین یا آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید تجویز می شود.
در شیمی درمانی، چه افرادی در معرض بالای کم شنوایی هستند؟
- عوامل خطر دیگر کاهش شنوایی قبل از تشخیص سرطان (مانند درمان قبلی با آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید، وزن کم هنگام تولد و مننژیت).
- دریافت داروهای سیس پلاتین یا کاربوپلاتین
- تابش اشعه به گوش، مغز، بینی، سینوس ها، گلو یا ناحیه میانی صورت پشت استخوان های گونه
- افرادی که دارای تومور هستند، جراحی یا عفونت شدید که شامل جراحی مغز، گوش یا عصب شنوایی باشد یا نیاز به قرار دادن شانت داشته باشد.
- افرادی که بیش از یک نوع درمان دریافت کرده باشند که می تواند باعث کاهش شنوایی شود (مانند ترکیب اشعه و شیمی درمانی سیس پلاتین)
- افرادی که در زمان دریافت شیمی درمانی یا داروهای دیگر که به شنوایی آسیب می رساند، عملکرد کلیه ضعیفی داشته باشند.
علائم کم شنوایی در اثر شیمی درمانی
- مشکل در شنیدن صداهای پس زمینه
- توجه و دقت زیاد جهت فهم کلمات
- احساس وزوز گوش، خش خش کردن و صدای هوا در گوش
- بعضی افراد ممکن است هیچگونه علائمی نداشته باشند.
داروهای سرطان مانند سیس پلاتین چگونه موجب کم شنوایی می شود؟
محققان در ایالات متحده دریافته اند که چرا سیس پلاتین، دارویی که در بسیاری از درمان های شیمی درمانی استفاده می شود، باعث کاهش شنوایی می شود. سیس پلاتین یک داروی قدرتمند است که در برخی از درمان های سرطان استفاده می شود. سیس پلاتین و داروهای مشابه مبتنی بر پلاتین برای حدود 10 تا 20 درصد از بیماران مبتلا به سرطان تجویز می شود. این داروها باعث کاهش شنوایی دائمی در 40 تا 80 درصد بیماران بزرگسال و حداقل نیمی از کودکانی می شوند که دارو دریافت می کنند.
یکی از این فرضیه ها این است که این داروها در گوش تجمع می یابند و می تواند اتوتوکسیتی ایجاد کند. نتایج نشان می دهد که گوش داخلی سیس پلاتین را به راحتی جذب می کند، اما در از بین بردن دارو بسیار ضعیف است. در بیشتر مناطق بدن، سیس پلاتین طی چند روز یا چند هفته پس از درمان از بین می رود، اما در گوش داخلی، دارو مدت زمان بیشتری باقی می ماند.
عروق استریا کلید جلوگیری از کم شنوایی در اثر شیمی درمانی است
دانشمندان همچنین ناحیه ای را در گوش داخلی به نام stria vascularis یافتند که می تواند در کاهش شنوایی ناشی از شیمی درمانی کمک کننده باشد. بالاترین میزان تجمع سیس پلاتین در عروق استریا وجود دارد. عروق استریایی به حفظ بار الکتریکی مثبت در مایع گوش داخلی که سلولهای خاصی برای تشخیص صدا نیاز دارند، کمک می کند.
دانشمندان یافتند که تجمع سیس پلاتین در قسمت عروقی استریای گوش داخلی به کاهش شنوایی مربوط به سیس پلاتین کمک می کند. در واقع دانشمندان اگر بتوانند در حین درمان سرطان از ورود سیس پلاتین به عروق استریایی در گوش داخلی جلوگیری کنند، ممکن است بتوانیم از بیماران سرطانی در برابر کاهش شنوایی ناشی از سیس پلاتین محافظت کنیم.
تاثیر شیمی درمانی در کودکان
کودکان زیر 5 سال به میزان 21 برابر بیشتر محتمل کم شنوایی متوسط تا شدید در مقایسه با سایر گروه های سنی هستند. در نتیجه در طول درمان بایستی به طور مداوم شنوایی آن ها بررسی شود.
