کم شنوایی در نوزادان و نقش عوامل پر خطر موثر در آن
کم شنوایی در نوزادان و دلایل آسیب شنوایی به عوامل خاصی بستگی دارد، مهم ترین آنها عبارتند از: بارداری پر خطر، بیماری های عفونی متفاوت، مصرف برخی از داروها و یا مصرف سیگار و الکل در دوران بارداری بعلاوه بی نظمی های وراثتی، مننژیت در دوران نوزادی از دلایل غیر شایع می باشد.
کم شنوایی می تواند در حین تولد رخ دهد که در این صورت به علت های هنگام زایمان برمی گردد.
به ندرت اتفاق می افتد، اما استفاده از فورسپس در هنگام زایمان ممکن است همانند انقباضات شدید رحمی به حلزون آسیب برساند. کم شنوایی های پس از زایمان می تواند به علت مننژیت یا دیگر عفونت ها و یا استفاده از داروهای اتوتوکسیت باشد.
عوامل پر خطر که باعث افت شنوایی قبل، بعد و یا در حین تولد می شوند:
• تولد نوزاد قبل از هفته 32 بارداری و وزن کمتر از 1500 گرم به هنگام تولد
• کمبود اکسیژن یا وقفه های تنفسی
• مصرف داروهای آرامبخش
• آسیب های فیزیکی به هنگام تولد
در بسیاری از کودکان افت شنوایی بعد از تولد رخ می دهد:
• در نوزادان و شیرخواران مبتلا به مننژیت باکتریایی یا آنسفالیت (التهاب مغز)
• بعد از ابتلا به سرخک و اوریون
• پس از شیمی درمانی
• بعد از التهاب مزمن گوش
• در کودکانی که از سندروم خاص رنج می برند
همچنین احتمال آسیب شنوایی در موارد زیر نیز می توان در نظرگرفت
- کودکان مبتلا به آسیب های شنوایی ملایم تا شدید گوش میانی
- کودکان با اختلالات مغزی
- کودکان ناتوان در گفتار
- کودکانی با رفتارهای غیرطبیعی مانند کودکانی که فریاد می زنند، کودکان پر خشونت و یا کودکان بسیار آرام و منزوی
کودکانی که دچار کم شنوایی حسی عصبی هستند ، در مقایسه با آن هایی که کم شنوایی انتقالی دارند، آواهای گفتاری شنیده شده را به طور متفاوتی درک می کنند.
بسیاری از کودکانی که از برنامه غربالگری شنوایی مردود می شوند، و اغلب کودکانی که کم شنوایی در آن ها تشخیص داده می شود به دیگر مراکز تخصصی برای ارزیابی های بیشتر شنوایی شناسی ارجاع داده می شوند. با این هدف که علت کم شنوایی شناخته بشود و هم علت کم شنوایی و اختلالات همراه احتمالی مشخص شود.
این ارجاع ها به فاصله ی خیلی کوتاهی از تشخیص اتفاق می افتد و یا اینکه گاهی سالها بعد وقتیکه کودک به راه می افتد و یا اینکه به زمان پیش دبستانی می رسد برای بررسی های بیشتر مراجعه می کند.
کم شنوایی حسی-عصبی ممکن است آدیوپاتیک باشد، به این معنا که منشا آن ناشناخته است و یا اینکه به دلایل ژنتیکی یا غیر ژنتیکی باشد. آزمایش های ژنتیکی می تواند شامل آزمایش های کروموزومی باشد .
سندرم آلپورت مثالی از کم شنوایی سندرمیک وابسته به جنس است که ویژگی های آن شامل کم شنوایی حسی-عصبی پیشرونده، اختلالات کلیوی و درگیری های چشمی می باشد. در سندرم آلپورت کم شنوایی معمولا تا دهه ی دوم زندگی بروز نمی کند.
برخی کودکان دارای کم شنوایی آمیخته هستند که ترکیبی از هر دو جز کم شنوایی حسی-عصبی و انتقالی است؛ یا اینکه فقط دارای کم شنوایی انتقالی هستند. رایج ترین بخش انتقالی عفونت گوش میانی است، که بعد از سرماخوردگی دومین بیماری مزمن شایع دوران کودکی است. علت های دیگر کم شنوایی های انتقالی شامل ناهنجاری های کانال خارجی گوش، پرده صماخی یا استخوانچه ها و کلستاتوم مادرزادی است.
نزدیک به 40% کودکان با کم شنوایی دارای اختلال دیگری نیز هستند .اختلالات همراه شامل عقب ماندگی ذهنی ،اختلال شدید بینایی ، اختلال یادگیری و بیماری نقص توجه باشد. مشکلات رفتاری و عاطفی ،فلج مغزی و مشکلات ارتوپدی نیز میتواند همراه با کم شنوایی رخ دهد بعضی اوقات اختلالات چندگانه ریشه در علت مشابه دارد مانند تروما در هنگام زایمان و نارس بودن.
