معرفی بهترین قرص سرگیجه و انواع آن – کلینیک سرگیجه تهران

سرگیجه، احساسی ناخوشایند از چرخش یا عدم تعادل، می‌تواند علل مختلفی داشته باشد. بسته به ماهیت و علت سرگیجه، انواع مختلفی از قرص‌ها می‌تواند برای درمان آن تجویز شود. به طور کلی دو دسته اصلی از قرص‌های سرگیجه شامل آنتی‌هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها هستند.

انواع قرص‌ سرگیجه

قرص‌ سرگیجه بر اساس مکانیسم اثر به دو دسته تقسیم می‌شوند:

• قرص‌های آنتی هیستامین: این قرص‌ها با کاهش فعالیت گیرنده‌های هیستامین در گوش داخلی، به بهبود عملکرد آن کمک می‌کنند. بتاهیستین، دیمن هیدرینات و دیفن هیدرامین از جمله قرص‌های آنتی هیستامین هستند که برای درمان سرگیجه استفاده می‌شوند.
• قرص‌های کورتیکواستروئیدها: این قرص‌ها با کاهش التهاب در گوش داخلی، به بهبود علائم سرگیجه کمک می‌کنند. پردنیزون و دگزامتازون از جمله قرص‌های کورتیکواستروئید هستند که برای درمان سرگیجه استفاده می‌شوند.

بهترین قرص سرگیجه برای شما کدام است؟

بهترین قرص سرگیجه برای شما، بستگی به علت سرگیجه شما دارد. پزشک با توجه به علت سرگیجه شما، بهترین دارو را برای شما تجویز خواهد کرد. در اینجا، به بررسی بهترین قرص‌های سرگیجه برای انواع مختلف سرگیجه می‌پردازیم:

• سرگیجه ناشی از بیماری منیر

بتاسرک یا بتاهیستین بهترین قرص برای درمان سرگیجه ناشی از بیماری منییر است. این دارو با افزایش جریان خون در گوش داخلی، به کاهش علائم سرگیجه کمک می‌کند.

• سرگیجه ناشی از اختلالات گوش داخلی

بتاهیستین و دیمن هیدرینات از جمله قرص‌های موثر برای درمان سرگیجه ناشی از اختلالات گوش داخلی هستند.

• سرگیجه ناشی از میگرن

بتاهیستین، دیمن هیدرینات و دیفن هیدرامین از جمله قرص‌های موثر برای درمان سرگیجه ناشی از میگرن هستند.

• سرگیجه ناشی از بیماری حرکت

دیمن هیدرینات، دیفن هیدرامین و متوکلوپرامید از جمله قرص‌های موثر برای درمان سرگیجه ناشی از بیماری حرکت هستند.

• سرگیجه ناشی از افسردگی

داروهای ضد افسردگی، مانند فلوکستین و سرترالین، می‌توانند به درمان سرگیجه ناشی از افسردگی کمک کنند.

• سرگیجه ناشی از مصرف داروها

در صورت بروز سرگیجه ناشی از مصرف برخی داروها، پزشک ممکن است مصرف آن داروها را قطع کند یا دوز آن را کاهش دهد.

ماهیت و نوع سرگیجه در زمان دارو درمانی باید مشخص باشد

در زمان تجویز دارو باید علت سرگیجه بیمار مشخص باشد. زمانی که سیستم وستیبولار دچار اختلال شده و بیمار احساس سرگیجه می‌کند پزشک باید یک روش جهت کنترل آن انتخاب کند.

گزینه های قدیمی در مواجهه با این بیماران بسته به علت علائم شامل مشاهده، درمان‌های جسمی و مدیریت دارویی بود. امروزه دارو درمانی در سرگیجه و نیز جراحی‌ برای سرگیجه با منشا وستیبولار گاه در برخی موارد مفید هستند البته برای انجام چنین مواردی باید بیماران را با دقت انتخاب نمود. درمان های دارویی که معمولا برای اختلالات وستیبولار محیطی استفاده می‌شوند، غیر اختصاصی هستند. در اغلب موارد دارو فقط برای تسکین علائم (مانند سرگیجه) استفاده می‌شود و نه برای درمان علت آن.

اگر سرگیجه در پی یک علت و به صورت ثانویه باشد مثل عفونت یا مشکلات عروقی، علت اصلی باید در کنار سرگیجه درمان شود. اگر حملات سرگیجه وجود دارد مانند بیماری منییر دارو درمانی می تواند برای پیشگیری از علائم بعدی و نیز درمان در زمان وقوع علائم باشد.

درمان دارویی برای سرگیجه

برای اکثر بیماران دارای سرگیجه ناشی از جابجایی مایع گوش میانی هیچ داروی اختصاصی وجود ندارد. یک سری داروهای سرکوب کننده علایم مانند بنزودیازپام ها، آنتی هیستامین ها، و داروهای انتی کولینرژیک وجود دارد. این داروها در جلوگیری از وقایع حاد سرگیجه موثر نیستند اما می توانند شدت آن را کاهش دهند و باعث کنترل علایم چون تهوع شوند.

قرص درمان جابجایی مایع گوش میانی

دارو درمانی در سرگیجه شامل گروهی از داروها هستند که میتوانند به بیماران مبتلا به سرگیجه یا بیماری حرکت کمک کنند. این داروها عبارتند از:

بنزودیازپین ها (Benzodiazepines)

آنتی هیستامین ها (Antihistamines)

آنتی کولینرژیک ها (Anticholinergics)

نورولپتیک ها (Neuroleptics)

آنتاگونیست های کلسیم (Calcium antagonists)

سروتونرژیک ها (Serotonergics)

رایج‌ترین داروهایی که تجویز می‌شوند شامل بنزودیازپین‌ها، آنتی هیستامین‌ها و آنتی کولینرژیک‌ها هستند. این داروها مانع از وقوع سرگیجه نمی‌شوند و معمولا شدت حمله و تهوع فرد را کاهش می‌دهند. تاثیرات جانبی اصلی در این قبیل داروها ایجاد خواب آلودگی است. استفاده مداوم از مهارکننده‌های وستیبولار برای سرگیجه باعث مهار عملکرد مغز شده و نمی تواند به طور مناسبی ورودی‌های بینایی، حس عمقی و باقیمانده ورودی‌های وستیبولار را درک کند بنابراین روند جبران مرکزی را مختل می‌سازد.

پس مهارکننده‌های وستیبولار برای ضایعات یک طرفه ثابت و جبران نشده تنها در فاز حاد مناسب هستند و نباید به صورت مزمن مصرف شوند. دیازپام (والیم)، کلونازپام (کلونوپین)، لورازپام (آنتی وان) و آلپرازولام (زاناکس) بنزودیازپین‌هایی هستند که معمولا برای سرگیجه و پیشگیری از بیماری حرکت تجویز می‌شوند. مهارکننده های وستیبولار ملایم‌تر مانند مکلیزین (آنتی ورت)، دیمن هیدرینات (درامامین)، دیفن هیدرامین (بنادریل) و پرومتازین (فنرگان) بیشترین آنتی هیستامین‌های تجویزی برای سرگیجه و بیماری حرکت هستند.

انواع قرص سرگیجه

از جمله انواع قرص های سرگیجه می توان به موارد زیر اشاره کرد

• بتاسرک یا بتاهیستین
• دیمن هیدرانات
• سینارزین

بهترین قرص برای درمان سرگیجه

از بهترین قرص های درمان سرگیجه می توان به بتاهیستین خارجی اشاره کرد. در صورتیکه این قرص را پیدا نکردید اکتوسرک نیز گزینه خوبی است.

قرص بتاسرک

قرص بتاسرک حاوی بتاهیستین است که در کاهش حملات سرگیجه مصرف می شود. این دارو یک مسکن سرگیجه است و بهبودی مقطعی ایجاد می کند. مصرف قرص بتاسرک باید کوتاه مدت باشد و در صورت استفاده طولانی مدت موجب تنبلی سیستم وستیبولار می شود. بتاسرک یا بتاهیستین علاوه بر درمان سرگیجه، در موارد وزوز گوش نیز استفاده می شود. معمولا دوز 8 میلی گرم و مصرف سه بار در روز تجویز می شود.

قرص سینارزین

قرص سینارزین از گروه آنتی هیستامین ها است. قرص سینارزین نیز برای کنترل سرگیجه و اختلالات سیستم تعادلی تجویز می شود. قرص سینارزین معمولا باعث خواب آلودگی و سردرد می شود. از مصرف خودسرانه پرهیز کنید.

آیا قرص سرگیجه خواب آور هستند؟

داروهای سرگیجه به دلیل اینکه خاصیت آنتی هیستامین دارند خواب آور هستند.

برای درمان سرگیجه چی بخوریم؟

البته که باید در وهله اول نوع و ماهیت سرگیجه مشخص باشد. اما به طور کلی بهتر است مواد غذایی سدیم دار مانند نمک، کرفس واسفناج و پنیر و دوغ کم شود و در مقابل مواد غذایی حاوی پتاسیم مانند سیب زمینی، گوجه فرنگی، سیب و انگور، بیشتر شود.